Charakterystyka jaskry

Jaska jest chorobą, w trakcie której dochodzi do uszkodzenia nerwu wzrokowego. Degradacja następuje w wyniku zbyt wysokiego ciśnienia wewnątrzgałkowego. W rozwoju jaskry duże znaczenie ma ciecz wodnista. Jeżeli gromadzi się w oku, powoduje podwyższenie ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. Zanik nerwu wzrokowego następuje również w wyniku niedrożnych naczyń krwionośnych. Na skutej tego, do gałki ocznej nie jest dostarczana odpowiednia ilość krwi.

Największe ryzyko zachorowania dotyczy osób, w których rodzinie zanotowano przypadki jaskry. Również wiek jest sprzymierzeńcem tej choroby, chociaż jaskra może rozwinąć się także u dzieci. Kolejnym czynnikiem jest także zbyt niskie ciśnienie krwi oraz krótkowzroczność powyżej -4 dioptrii. Zagrożone są również te osoby, które regularnie zażywają glikokortykosteroidy.

Jaskra występuje w kilku postaciach, m.in. pierwotnej, wtórnej czy wtórnej pourazowej. Jaska pierwotna najczęściej pojawia się u osób predysponowanych genetycznie. Jaskra wtórna jest wynikiem niektórych chorób oczu, np. stanów zapalnych. Objawy jaskry są niemal natychmiastowe. Występują bowiem bardzo silne bóle głowy oraz oczu, a także zamglone widzenie. Ostrość widzenia jest znacznie mniejsza.

Leczenie jaskry uzależnione jest od jej postaci. Stosowane są m.in. krople z beta-blokerami. W niektórych przypadkach zalecane są leki, które zwężają źrenice. Bardzo ważne są także regularne badania okulistyczne, żeby ocenić postępy choroby.